Otkriće sugeriše da novi soj kuge može da se ponovo pojavi kod ljudi u budućnosti.
„Istraživanje je ujedno zadivljujuće i zbunjujuće,“ kaže Hendrik Pojnar, vanredni profesor i direktor Mekmaster centra za antičku DNK i istraživač Instituta za istraživanje infektivnih bolesti. „Postavlja se novo pitanje koje mora biti proučeno. Na primer, zašto je ova pandemija (Justinijanova kuga), koja je ubila oko 50 i 100 miliona ljudi, izumrla?“
Nalazi su dramatični zbog toga što je bilo malo poznato o poreklu uzroka Justinijanove kuge – koja je doprinela konačnom raspadu Rimskog carstva – i o njenoj vezi sa Crnom smrti, nekih 800 godina kasnije.
Naučnici se nadaju da ovo može dovesti do boljeg razumevanja dinamika modernih infektivnih bolesti, uključujući oblik kuge koji i dalje ubija na hiljade ljudi svake godine.
Justinijanova kuga pojavila se u VI veku i procenjuje se da je usmrtila između 30 i 50 miliona ljudi – skoro polovinu svetske populacije raširene širom Azije, Severne Afrike, Arapskog poluostrva i Evrope. Crna smrt se dogodila nekih 800 godina kasnije, usmrtivši 50 miliona Evropljana samo između 1347. i 1351. godine.
Koristeći prefinjene metode, naučnici mnogobrojnih univerziteta, uključujući Mekmaster Univerzitet, Univerzitet Severna Arizona i Univerzitet u Sidneju, izolovali su minijaturne DNK fragmente iz 1.500 godina starih zuba dveju žrtava Justinijanove kuge, sahranjenih na malom groblju u nemačkom gradu Ašhajmu. Naučnici veruju da su žrtve umrle u kasnom stadijumu epidemije kada je stigla do Južne Bavarske u Nemačkoj, verovatno između 541. i 543. godine.
Koristeći ove male fragmente, rekonstruisali su genom najstarije Yersinia pestis, bacterije odgovorne za kugu, i uporedili je sa bazom podataka genoma više od stotinu savremenih vrsta. Pokazali su da je vrsta odgovorna za izbijanje Justinijanove kuge evolucioni „ćorsokak“ i da se razlikuje od vrsta uključenih u kasniju Crnu smrt i druge pandemije kuge koje su usledile. Ovo su najstariji genomi patogena koji su dobijeni do danas.
